پیش درآمد: از مادر بزرگم این ضرب المثل را شنیده بودم که او می گفت: «هرچه پیش آمد، خوش آمد»، در این صفحه، مطالب متنوع و گوناگونی چاپ و منتشر خواهد شد، چه نبشته های خودم باشد و چه از دیگران. برخی از نوشته های دیگران را دستکاری، فشرده، پیراسته و یا آراسته خواهم کرد و این کار را در شعر می گویند:
«انگولک به اشعار». سعی خواهم نمود، تا نوشته ها و اشعار و دیدگاه دیگران را با نام نویسنده و مأخذ آن ذکر کنم، تا امانت داری در نویسندگی را به جای کرده باشم. من روزگار دیده ام و تا حدودی کلاسیک پسند، و به همین دلیل است که خواندن و نبشتن پیرامون ادبیات کهن زبان دری را بیشتر دوست می دارم. این سخنم بدین معنا نیست که باید آدمی در لحافت و عبا و قبای مندرس و کهنه و فرسودۀ ابا و اجدادی خود را دو دسته به چسپاند و خود را در آن به پوشاند و از تجدد و نوگرایی بدش بیاید. باورمندم که نو، باید بر چیزهای خوب و درد بخور گذشته بنا شده باشد، تا از آن شیر و شکر ساخته شود، و اگر از شیرۀ عسل (آینده) بر آن افزود گردد که چه بهتر. دیدگاه ها و اندیشه های فروزان ادب دوستان را آرزو دارم. امیدوارم که در روزگاری نه چندان دور، این «یادداشتهاو برداشتها» کتابی بزرگ شود که فرهیخته گان دیگر به چاپ و نشر آن اقدام نمایند. بر شما خوش باد! داکتر یقین